سعید فرزین - دانشکده مهندسی عمران دانشگاه سمنان
مهسا دوست محمدی - فارغ تحصیل کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش منابع آب، دانشگاه سمنان، ایران
حجت کرمی - استادیار دانشکده عمران دانشگاه سمنان
سید فرهاد موسوی - استاد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان

افزایش سطوح نفوذناپذیر در مناطق شهری، منجر به بروز مشکلات زیادی از جمله آبگرفتگی معابر و خیابان ها در هنگام وقوع باران شده است که می تواند تردد عابران پیاده و خودروها را با مشکل مواجه سازد. از راه کارهای موثر کاهش حجم رواناب شهری و آبگرفتگی، استفاده از روسازی بتن نفوذپذیر می باشد. در تحقیق حاضر، تاثیر جایگزینی افزودنی تروارتن با درصدهای متفاوت، با سنگ دانه اصلی بتن نفوذپذیر بر خواص فیزیکی و مکانیکی این نوع بتن مطالعه شده است. ساخت نمونه ها و انجام آزمایش ها با سه تکرار برای هر نمونه، در آزمایشگاه تکنولوژی بتن دانشگاه سمنان صورت پذیرفته است. تحلیل آماری نتایج آزمایشگاهی به کمک نرم افزار SAS 9.4 در سطح اطمینان 95% برای تمامی نمونه ها انجام شده است. با توجه به نتایج حاصل به دلیل ساختار متخلخل تراورتن، با افزایش درصد جایگزینی تراورتن با سنگ دانه، درصد تخلخل و ضریب نفوذپذیری افزایش می یابد. بیشترین درصد تخلخل مربوط به نمونه های T-100 و T-75 می باشد که به ترتیب برابر 13/29 و 78/28 درصد است. همچنین بیشترین ضریب نفوذپذیری مربوط به نمونه های T-75 و T-100 می باشد که برابر 96/1 میلی متر بر ثانیه است. دیگر نتایج حاکی از آن است که جایگزینی تراورتن با درصدی از سنگ دانه در بتن متخلخل، مقاومت فشاری نمونه ها را نسبت به نمونه شاهد کاهش می دهد. بیشترین و کمترین مقاومت فشاری برابر 03/17 و 22/ 12 مگاپاسکال است که به ترتیب مربوط به نمونه های T-25 و T-100 می باشد. در حالی که مقاومت فشاری نمونه شاهد برابر 54/18 مگاپاسکال است. براساس نتایج به دست آمده، به دلیل تخلخل و نفوذپذیری زیاد و مقاومت مناسب بتن نفوذپذیر حاوی تراورتن ، این نوع بتن پتانسیل بالایی برای استفاده در روسازی ها به ویژه در مناطق با ترافیک کم دارا می باشد.

بتن نفوذپذیر, تراورتن, سنگ دانه, تخلخل, مقاومت فشاری