محمد اسماعیل نداف - دانشجوی دکتری اصلاح و فیزیولوژی میوه، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
غلامرضا ربیعی - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
ابراهیم گنجی مقدم - دانشیار، بخش تحقیقات علوم زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران
عبدالرحمان محمدخانی - دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

تولید گیاه جدید از طریق کشت مریستم، روش کارآمدی برای به­دست­آوردن گیاهان سالم و عاری از ویروس است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر نوع محیط کشت و تنظیم کننده رشدی بر کشت مریستم در گیلاس در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی انجام شد که فاکتور اول، رقم در هفت سطح (زرد، سیاه مشهد، دوم رس، بینگ، پیش­رس، تکدانه و حاج یوسفی) و فاکتور دوم، تیمار در چهار سطح (M1R1: محیط نصف MS بدون تنظیم­کننده رشد، M2R1: محیط کامل MS بدون تنظیم­کننده رشد، M1R2: محیط نصف MS با تنظیم­کننده رشد و M2R2: محیط کامل  MSبا تنظیم­کننده رشد) بود. ریز­نمونه های مریستمی از جوانه های نوک شاخه بعد از ضدعفونی جدا شدند و در محیط های مختلف آزمایش در شرایط کنترل­شده کشت گردیدند؛ بعد از سومین واکشت، میزان زنده مانی و پس از ششمین واکشت، نرخ تکثیر و طول نوشاخه های تولیدی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در تمامی شاخص ها، بین ارقام اختلاف معنی دار وجود ندارد، اما بین تیمارها و همچنین در اثرات متقابل رقم× ­تیمار این اختلاف، معنی دار بود. بیشترین درصد زنده مانی برای رقم حاج یوسفی (5/42 درصد)، نرخ تکثیر برای رقم دوم رس (2/2) و همچنین طول شاخه برای رقم بینگ (9/7 سانتی متر) در تیمار محیط کامل MS به­همراه یک میلی گرم در لیتر BAP به دست آمد.

ریزازدیادی, زنده مانی, عاری از ویروس, نرخ تکثیر, نوک شاخه