مروری بر روش های جدید در تحلیل قابلیت اطمینان سیستم های تعمیرپذیر در شرایط نادقیق و مقایسه آنها

هدف از پژوهش حاضر، مطالعه برخی روش های جدید در تجزیه و تحلیل قابلیت اطمینان سیستم های تعمیرپذیر در شرایط نادقیق است. در جهت صورت بندی عدم اطمینان مربوط به کارکرد هریک از مولفه ها از اعداد فازی با توابع عضویت متفاوت استفاده خواهد شد. علاوه بر آن، در راستای کاهش ابهام ایجاد شده در اثر عملگرهای محاسباتی، از t- نرم دراستیک برای محاسبات جبری بین اعداد فازی استفاده می شود. همچنین در پایان، سه روش لاندا- تاو فازی، لاندا-تاو فازی مبتنی بر t- نرم دراستیک با توابع عضویت یکسان و لاندا- تاو فازی تعمیم یافته برای تجزیه و تحلیل قابلیت اطمینان سیستم های تعمیرپذیر در شرایط نادقیق استفاده شده و نتایج محاسبه شده از سه روش دیگر مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان فازی ، تحلیل درخت عیب ، تابع عضویت فازی ، روش لاندا- تاو ، α- برش ، ضعیفترین t- نرم