بررسی نتایج رادیوگرافیک درمان شکستگی های ناپایدار دیستال رادیوس با روش سه پین کراس در مقایسه با 4 پین ترانس رادیواولنار

مقدمه: شکستگی دیستال رادیوس یکی از شایع ترین انواع شکستگی ها در تمامی سنین می باشد. بیشترین عوارض مرتبط با شکستگی داخلمفصلی است. یکی از روش های اصلی در درمان این شکستگی جااندازی بسته و پین گذاری از طریق پوست است. این مطالعه کارآزمایی بالینی با هدفمقایسه عوارض و پیامدهای درمان با استفاده از این دو روش جااندازی بسته و پین گذاری از طریق پوست در بیماران با شکستگی ناپایدار دیستالرادیوس طراحی گردیده است.مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی آینده نگر بیماران 65-18 سال با شکستگی بسته و داخل مفصلی دیستال رادیوس که ازفاصله بهار 94 تا تابستان 95 به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی شهر باب مراجعه کرده اند و نیاز به فیکس کردن جراحی داشتند، وارد مطالعه شدند.بیماران به طور تصادفی بر اساس نوع شکستگی، سن و جنس به دو گروه 25 نفری تقسیم شدند. در گروه اول بیماران تحت جراحی با 4 پین ترانسرادیواولنار و گروه دوم تحت درمان با 3 پین کراس قرار گرفتند. طول و زاویه رادیال، چر ش ولار و واریانس اولنا در دوره بعد از جراحی، هفته 6، 12 و24 بعد از عم مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته های پژوهش: تغییرات رادیوگرافیک بین دو گروه هیچ ا تلاف معناداری را نشان نداد. در زمینه عوارض دو جراحی ارتباط معناداری بینمتغیرهای مورد بررسی یافت نشد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده روش درمانی 4 پین ترانس رادیواولنار و سه پین کراس از نظر معیارهای رادیولوژیک وعوارض جراحی هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند.