ابوذر رویین تن - استادیار و عضو هییت علمی دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین (ع)

یکی از مهمترین عواملی که در محیط های دریایی منجر به کاهش توان عملیاتی شناورهای تندرو میگردد، رشد خزه و جلبک هایچسبنده به بدنهی این شناورها است. این موضوع باعث افزایش وزن، اصطکاک سطح بدنه با آب دریا و افزایش مصرف سوخت، کاهشسرعت و قدرت مانور میشود. امروزه، تحقیقات زیادی در زمینهی دستیابی روشی موثر برای جلوگیری از چسبیدن خزه به شناورها یاکمتر کردن آنها صورت گرفته است. معمولی ترین راه حل برای مقابله با چسبیدن خزه به دیواره ی این سازه ها به وجود آوردن شرایطیاست که از چسبیدن خزه ممانعت کند. یکی از این روشها، پوشش دادن سطوح با رنگ های حاوی مواد سمی است. مواد سمی ضد خزهتری بوتیل قلع اثر مخربی بر موجودات و ارگانیسم های زنده ی موجود در دریا دارند. امروزه، به دلیل مشکلات زیست محیطی استفاده از اینمواد به عنوان پوشش ضد خزه ممنوع شده است. با ظهور فناوری نانو، راه برای توسعهی پوششهای ضد خزه با کارایی بالاتر و همچنینسازگار با محیط زیست هموار گشته است. ارزیابی های مختلف عملیاتی، عملکرد بالای پوشش نانوکامپوزیتی را در جلوگیری از رشد خزهبا استفاده از نانوکامپوزیت پایه اپوکسی حاوی نانوذرات اکسیدروی بر روی بدنه ی شناورها نشان داده است و بدین ترتیب با غلبه برمشکلات ناشی از رشد خزه، توان عملیاتی شناورها به میزان قابل توجهی بهبود یافته است.

شناورهای تندرو، نانوکامپوزیت، نانوذرات اکسیدروی، پوشش ضد خزه