تاثیر مداخله پرستاری بر اساس مدل سازگاری روی بر ابعاد سازگاری بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری مزمن در جهان و ایران است. مهمترین عامل زمینه ساز مرگ و ابتلا به عوارض در اینبیماری نقص در سازگاری و کاهش کیفیت زندگی و در نتیجه برآورده نشدن نیاز های مرتبط با آن است. مراقبت مبتنی برالگوی سازگاری روی می تواند در ارتقای سطح سازگاری و به دنبال آن کنترل بهتر بیماری و افزایش کیفیت زندگی موثر باشد.هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مداخله پرستاری بر اساس مدل سازگاری روی بر ابعاد سازگاری بیماران مبتلا به دیابت بود.مواد و روشها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بوده و نمونه های پژوهش شامل 48 بیمارمبتلا به دیابت مراجعه کننده کلنیکدیابت شهرستان زابل در سال 1331 بود. افراد با لحاظ معیارهای ورود، بطور تصادفی به دو گروه آزمون (23 نفر) و کنترل (25نفر) تخصیص یافتند. گروه آزمون مداخله آموزشی-حمایتی مبتنی بر الگوی روی را در 10 هفته دریافت نموده و پس از 4هفته پایش با گروه کنترل مقایسه شدند. دادهها به کمک فرم اطلاعات دموگرافیک، فرم بررسی و شناخت روی و پرسشنامهاستراتژی های سازگاری، جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS، آمار توصیفی و آزمون های t مستقل و زوجی، کایاسکویر درسطح معنی داری 5 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد تعدادرفتارهای ناسازگار در سه بعد درک از خود، ایفای نقش و استقلال و وابستگی در گروه آزمون وکنترل قبل از مداخله تفاوت آماری معناداری نداشت. اما بعد از مداخله تعداد رفتارهای ناسازگار در این ابعاد درگروه آزموننسبت به گروه کنترل کاهش معنا داری را نشان داد (P<0/05).بحث و نتیجه گیری: استفاده از الگوی سازگاری روی به عنوان یک مداخله اثر بخش می تواند در افزایش سازگاری، ارتقا سلامتوکیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مفید باشد.

کلیدواژه ها:

الگوی سازگاری روی ، بعد درک از خود ، بعدایفای نقش ، بعد استقلال و وابستگی ، دیابت نوع 2 ، نیمه تجربی