بررسی نقش مایه های تزیینی در جوراب بافی منطقه آلاشت مازندران

روستاهای مازندران میراث دار هنرهای دستی و بومی است که در گذر زمان رو بهفراموشی نهاده اند. بافته های روستایی ازجمله هنرهای کاربردی است که حاصل تلفیقباورهای قومی و سلیقه ذوقی بافنده است. در جهت حفظ اصالت و هویت بومی، توجه بهنقش مایه های غنی این آثار می تواند راه گشا باشد.در حال حاضر روستای قدیمی آلاشت که امروزه یکی از شهرهای شهرستان سوادکوهمحسوب می شود، از مراکز مهم تولید انواع بافته های بومی به ویژه جوراب بافی است.این پژوهش سعی دارد، نقش مایه های تزیینی به کاررفته در جوراب بافی منطقه آلاشت رامعرفی کند.اطلاعات اولیه در این پژوهش به شیوه میدانی از روستای آلاشت به دست آمده است.همچنین از منابع مکتوب و اسناد کتابخانه ای نیز در تبیین این مقاله استفاده شده است. بر پایهتحقیقات توصیفی تحلیلی به عمل آمده در نقش مایه های جوراب آلاشت، نمود اشیاء وعناصر طبیعی در دست بافته به گونه ای موجز و خلاصه شده، نمایانگر دیدگاه خلاقانه و تیزبینبافنده است. هنرمند بافنده، فرم های پیچیده را به فرم های ساده و بی تکلف تبدیل کرده و در عینحال به ارزش نقش افزوده است. نقوش انسانی به ندرت در دست بافت ها دیده شده، ولی نقشحیوانات، پرندگان، درختان و گیاهان کارکرد بهتری دارد.

کلیدواژه ها:

نقش مایه ، جوراب بافی ، آلاشت ، باورهای قومی