مجتبی انصاری - دانشیار گروه معماری، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس
محمد اعظم زاده - دانشجوی دکتری پژوهش هنر، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس
حسنعلی پورمند - استادیار گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس

تکایا گونه ای معماری آیینی هستند که در دوره قاجار در اغلب روستاهای مازندران برپاشده اند. سقف و بدنه تکایا آکنده از نقوش متنوع با مضامین مذهبی و غیرمذهبی - متاثراز اندیشه های ایران قبل و پس از اسلام – است. بخش قابل ملاحظ های از نقوش با مضامینمذهبی در قالب نقاشی عامیانه آشکار شده اند. نقاشان سعی داشته اند فضای تکایا را متناسببا نیاز مردم تزیین نمایند و جلوه هایی از وقایع عاشورا، قصص قرآنی و مضامین خیر و شررا مجسم سازند.بررسی های به عمل آمده، هدف نقاشان این خطه را ضمن احترام به باورهای مردم،پیام رسانی با تاکید بر جنبه های اخلاقی و حفظ سجایای انسانی متاثر از حوادث عاشورا وزندگی ایمه اطهار (ع) و نیز توصیف مفاهیم معنوی با بیانی ساده و رسا با تلفیقی از جنبه هایعینی گرایی و ذهنی گرایی- دانسته اند ضمن آن که بر جنبه نمادین آن نیز تاکید شده است.رو ش گردآوری داده ها به صورت اسنادی و میدانی و تدوین آن به شیوه توصیفی –تحلیلی بوده است.

نقاشی عامیانه، نمادگرایی، مضامین مذهبی، تکایا، مازندران