جایگاه روان شناسی محیط در معماری فضای آموزشی کودک

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 529

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSAU06_0956

تاریخ نمایه سازی: 29 اسفند 1398

چکیده مقاله:

کودکان حساس ترین و تاثیر پذیرترین گروه سنی جامعه را تشکیل می دهند،لذا توجه به ویژگیهای روانی ، فیزیکی و رفتاری آن ها در معماری محیط های آموزشی ،می تواند به یادگیری کودکان و بروز استعدادها ی آنها در زمینه های مختلف کمک کند. آموزش و به تبع آن محیط های آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع به عهده دارند از این رو توجه به طراحی معماری فضای آموزشی کودکان 6 تا 12سال، از اهمیتی ویژه برخوردار است .برای دستیابی به این هدف، معمار باید از سویی کودک و فضا و خواست های او را درک کند و نیازها و مشکلات او راشناخته و روشهای برطرف کردن آنها را بیابد و از سوی دیگر باید به محیطی که کودک امروز در آن به سر میبرد آشنا باشد و آن را به خوبی درک کند. بنابراین با استفاده از راهکارهای مشترک معماری و روانشناسی همانند تنوع پذیری فضاهای معماری،فرم معماری همگون با طبیعت،کاربرد رنگ های شاد ،نورپردازی، فضاهای تعاملی و دورهمی،فضاهای سبز،...می توان نشاط ، آرامش و قدرت یادگیری را افزایش داد. در این راستا دراین تحقیق تلاش شده تا ویژگی ها و نیازهای یک محیط متناسب برای یادگیری و اموزش کودکان ارائه شده و چگونگی تاثیر برخی از عوامل محیطی بررسی گردد.

نویسندگان

حسین قربانی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه،سوادکوه،ایران.

پوران طاهرمقدس

کارشناسی ارشد معماری، عضو هیئت علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه، سوادکوه،ایران.