حدنگاری ابنیه به منظور پایداری برنامه ریزی کسب درآمد شهرداری ها

برنامه ریزی برای هدایت و توسعه پایدار شهرها تا حفظ منابع طبیعی، بدون داشتن اطلاعات پایه با خطا و اشتباه زیادی روبرو می شود. یکی از مشکلات برنامه ریزان شهری برای طرح های جامع و تفصیلی برنامه ریزی گسسته و بدون اتکا مابین اطلاعات شهر، شهرستان، استان و کشور می باشد. اتکا شهرداری ها به منابع ناپایدار شهری ازجمله تغییر کاربری باغات و منابع طبیعی به مسکونی، تجاری و دیگر کاربری ها توسط ناظران و متخصصان قابل برنامه ریزی نمی باشد. در این مقاله با روش مطالعه اسنادی در منابع کتابخانه ای، مطالب و مبانی مورد نیاز جمع آوری و سپس با روش توصیفی تحلیلی و با کمک مقایسه، روش یا برنامه ای که بتوان تغییرات کاربری، مالکیت و حدود املاک شهری را رصد نموده و امکان دریافت عوارض برای اداره امور شهری به عنوان منبع درآمدی پایدار رافراهم نماید، بیان می گردد. این پژوهش با بیان نموداری، درآمدهای شهرداری ها را نقد و بررسی و ضمن بیان اشکالات سازمانی مرتبط با موضوع حدنگاری، پیشنهاد اجرای دقیق قانون حدنگاری به منظور تکمیل درآمدهای پایدار از منابع تحت اختیار شهرداری ها به کمک رصد تحولات این قاعده توسط هیئت های تخصصی مربوطه را ارائه می نماید. نتایج کابردی این پژوهش شامل استمرار درآمدهای مکفی و حذف نابسامانی در تنظیم بودجه های مدیریت شهری به منظور ایجاد ثبات و پایداری در حوزه کسب درآمد قانونی شهرداریها می باشد.

کلیدواژه ها:

حدنگاری املاک ، پایدار سازی درآمد ، عواید شهرداری ها ، برنامه ریزی شهری ، ضوابط شهرسازی