ارزیابی عوامل موثردر افزایش حضورپذیری کودکان در محلات مسکونی نمونه موردی: محله اوین

تداوم زندگی در سایه ی زندگی اجتماعی و تعامل با دیگران است. محلات اولین فضای شهری است که کودکان در بیشترین تعامل با آن قرار دارند و رسیدن به بلوغ فردی و اجتماعی کودکان از طریق تعاملات با دیگران، در آنها شکل میگیرد. و در این میان، تلاش برای شناخت درک کودک از محیط پیرامون و ایجاد محیطی مناسب برای رشد مطلوب کودک متناسب با نیازها، آمال و خواسته های او ضروری و از اهمیت بالایی برخوردار است. طبق آیین نامه اجرایی مصوبه شهر دوستدار کودک الحاق شهر تهران به طرح شهرهای دوستدار کودک در سال 1386، در این پژوهش محله اوین واقع در منطقه 1 شهرداری تهران، مورد بررسی قرار گرفته است، تا با پتانسیل های موجود محله بستری مناسب برای رشد کودکان فراهم شده و به هدف مطلوب دست یافت. بنابراین این پژوهش با هدف ارزیابی شاخص هایی در محلات به منظور حضورپذیری کودکان انجام شده است. تا بتواند از طریق شاخص ها، به راهکارهایی برای افزایش حضور کودکان در محله اوین برسد. روش این تحقیق توصیفیBتحلیلی است، که از طریق پرسشنامه و مصاحبه با کودکان و والدینشان، اسناد کتابخانه ای، مطالعه تجارب جهانی و تحلیل های گرافیکی (عکس، نقشه و نقاشی کودکان) مورد بررسی قرار گرفته است. برای دستیابی به این هدف با مشارکت 60 کودک بین 4 تا 9 سال و همچنین 188 نفر از والدین کودکان 2 تا 9 سال، و مشاهدات در محله اوین، شرایط مطلوب و نامطلوب و پتانسیلهای موجود در محله به منظور حضور کودکان، مورد بررسی قرار گرفت، به دلیل پایین بودن سطح مطلوبیت حضورپذیری کودکان در محله اوین، نتیجه این پژوهش به صورت ارائه پیشنهادات برای بخشهایی از محله از نگاه کودکان انجام گرفت، که محله اوین را به محلهای حضورپذیر برای کودکان تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، کودک ، محله ، حضور پذیری ، محله اوین