محمدنبی جلالی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
محمد خورشید دوست - عضو هئیت علمی اقلیم شناسی دانشگاه تبریز
فرحناز خرم آبادی - دانش آموخته آب و هواشناسی شهری دانشگاه تبریز
مژگان محمدنژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری دانشگاه تهران

تلفیق عدم قطعیت و برنامه ریزی برای بدترین سناریوهای اقلیمی میتواند موجب بهبود مسائل اقلیمی شود. در تحقیق حاضر داده های روزانه بارش، دمای حداقل و حداکثر ایستگاه تبریز در دوره آماری 2010-1961 به عنوان ورودی به مدل LARS-WG داده معرفی گردید. با توجه به دقت بالای مدل های سری CMIP5 در این پژوهش خروجی مدل CSIRO تحت سه سناریوی RCP2.6 ، RCP4.5 و RCP8.5 توسط مدل ریزمقیاس نمایی LARS-WG مورد بررسی قرار گرفت. نتایج شبیه سازی اقلیمی نشان داد که بیشترین کاهش بارش در دوره 2100-2011 در ماه آوریل تحت سناریو RCP8.5 به میزان 5/76 و بیشترین افزایش در ماه دسامبر تحت سناریو RCP2.6 به میزان 58/72 میلی متر است. با بررسی تغییرات میانگین حداقل دما نیز مشاهده گردید که دمای شبیه سازی شده در دوره آتی نسبت به دوره پایه در تمام سناریوها در همه ماه ها روند افزایشی داشته است. بیشترین افزایش متعلق به ماه آوریل به میزان 12/59ͦC تحت سناریو RCP8.5 می باشد . همچنین دمای حداکثر در تمام فصول سال داری روند افزایشی می باشد و بیشترین افزایش دمای حداکثر نسبت به دوره پایه در ماه ژوئن 9/35ͦC برای سناریو RCP8.5 است. از این رو میتوان نتیجه گرفت که افزایش دمای متوسط ایستگاه تبریز در 100 سال آتی دور از انتظار نیست

تغییراقلیم، CSIRO ، LARS-WG ، RC