استفاده دوباره یا تخریب: بررسی فرصت ها و موانع استفاده دوباره از ساختمان های موجود

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 366

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WCCEAU03_294

تاریخ نمایه سازی: 28 اسفند 1398

چکیده مقاله:

هنگامی که یک ساختمان در اثرگذشت زمان به پایان عمر مفید خود می رسد، گزینه های متفاوتی را می توان در قبال آن متصور شد. شاید متداولترین برخورد تخریب ساختمان موجود و ساخت یک بنای جدید باشد. از جمله معایب این رویکرد، هدر رفتن انرژی ذخیره شده در ساختمان، تولید پسماندهای ساختمانی، استفاده از منابع جدید و انتشار گازهای گلخانه ای دراثر ساخت وساز است. استفاده مجدد انطباقی رویکرد دیگری است که با حفظ مصالح و انرژی نهفته در ساختمان، عدم استفاده غیرضروری از منابع و نیز جلوگیی از گسترش بی رویه ساخت و سازها و حفظ اراضی برای نسل های آینده، می تواند بسیاری از این مشکلات را مرتفع سازد. استفاده دوباره از ساختمان های موجود منطبق بر ایده پایداری بوده و بخش های مهمی از توسعه پایدار در حوزه معماری را شکل می دهد. اما پیاده سازی موثر این رویکرد نیازمند شناخت فرصت ها و موانع پیش رو است. در مقاله حاضر به شناسایی فرصت ها و موانع در استفاده دوباره از ساختمان های موجود بر اساس سه حوزه اصلی توسعه پایدار یعنی حوزه زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی پرداخته شده است. روش تحقیق بدین صورت است که ابتدا با بررسی ادبیات موضوع موانع، معایب، فرصت ها و مزایای استفاده دوباره از ساختمان ها به صورت کلی شناسایی شده و در مرحله بعد با رویکردی تحلیلی، فرصت ها و موانع بر اساس سه محور اصلی توسعه پایدار دسته بندی شده اند. نتایج حاکی از آن است که استفاده مجدد انطباقی از ساختمان های موجود، از جنبه های زیست محیطی و اجتماعی مزایای بسیار زیادی دارد، در حالکیه مزایای اقتصادی این رویکرد به صورت کلی قابل اثبات نیست، بلکه بسته به ساختمان و نمونه مورد مطالعه متفاوت بوده و می تواند دارای مزیت اقتصادی و یا فاقد آن باشد.

نویسندگان

محمد پورابراهیمی

دکتری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

سیدرحمان اقبالی

دانشیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)