زمینه گرایی در طراحی مجتمع های تجاری شهر اهواز

یکی از مباحث اخیر مطرح در معماری، طراحی مطابق با بستر و زمینه است. زمینه گرایی در معماری، ضامن بحث زمینهبا طرح است. معماری زمینه گرا بر اصل امکان توسعه یک ساختمان در آینده و تمایل به ایجاد ارتباط میان ساختمان ومحیط پیرامون آن است. زمینه گرایی عبارت است ازسازگاری و تناسب وساختارهای جدید را با در نظر گرفتن ویژگیهای ساختمان های پیرامونش تشویق کند . توجه به اصل زمینه گرایی در طراحی ساختمان های جدید باعث ایجادپیوستگی در بناهای شهر می گردد.کیفیت عرصه های عمومی یکی ازمهمترین معیارها در تشکیل فضاهایی جهت رشد اجتماعی افراد و پویایی شهرهاست.انسانها همواره با ایجاد فضاهایی درشهر، نیاز ذاتی خود به برقراری روابط اجتماعی را برآورده کرده اند؛ ساختارهایی که ازنظر اجتماعی فعال بوده و امکان ارتباط چهره به چهره انسانی در درون جامعه و در کالبدی سازمان یافته را فراهمآورده اند. مجتمع های تجاری بستر و مامنی برای برقراری روابط اجتماعی هستند . وجود این فضاها به منظور استفادهشهروندان، برای تجربه های فرهنگی و اجتماعی ضروری است . طراحی این مجموعه در بافت اهواز با تاکید بر معماریزمینه گرا است و همت بر آن است که بتوانیم با استفاده از پتانسیل های کالبد ارتباطی مناسب میان زمینه و ساختمانایجاد کنیم تا این مجتمع مورد قبول مردم باشد. روش تحقیق در این مقاله کاربردی است که زیر شاخص های فراوانی رادر برمی گیرد که میتوان آن را توصیفی- تحلیلی دانست.

کلیدواژه ها:

مجتمع های تجاری ، معماری ، زمینه گرایی ، شهر اهواز