کپربه عنوان سازه ای موفق در بناهای امروزی

نیاز به محل سکونت و مسکن از زمان های دور بار انسان و زندگی آن پیوند خورده است. اما از آن جا که بیشتر انسان ها از ابتدا یکچانشین نبوده ودر تمام مناطق نیز غار نبوده است، کم کم به فکر افتادند تا برای خود سرپناهی متناسب با طبیعت و جغرافیای منطقه تهیه کنند. در واقع روش های ساخت خانه در گذشته به شدت وابسته به نوع آب و هوا و مصالح بومی بوده است. باعث ایجاد سازه ها و سبک های معماری متنوعی شده است. کپر به عنوان یک سازه بومی که در زندگی مدرن امروزی جایگاه ویژه یافته یکی از گونه های خاص معماری چوبی سکونتگاه های دائمی یا موقتی است که به علت سبکی وزن ونوع قطعات سازه آن، قابلیت حمل و نقل انسان را دارد. با توجه به این موضوع که جنوب ایران بیشترین استفاده از کپر را داشته است. مستند سازی معماری کپری این منطقه می تواند در حفاظت از آن و نیز در دستیابی به شیوه های جدید طراحی مفید واقع گردد. از این جهت در پژوهش حاضر، قصد بر این است که ضمن بررسی دقیق سازه به دلایل استقبال این بنا به عنوان یک سازه پایدار و امروزی پرداخته شود. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی و تطبیقی است. گردآوری اطلاعات، به صورت اسنادی و میدانی صورت گرفت. به این ترتیب که پاره ای از اطلاعات لازم نخست به صورت اسنادی گردآوری و سپس طی سفر به جنوب کرمان و هرمزگان به رصد بناهای مدرن و مشاهده و ثبت نمونه های معماری کپری پرداخته شد. دستاورد پژوهش، شناسایی هتل های کپری مدرن و اثبات این نکته کپر به عنوان مظهر فقر در گذشته تبدیل یک بنای متمول و ا مروزی در معماری مدرن شده است و همچنین کپر به عنوان یک بنای مهم در معماری امروزی است که بومی سازی به صورت زیبایی تحقق یافته است و علاوه بر آن در بیشتر نقاط کشور نیز در حال احداث می باشد.

کلیدواژه ها:

آلاچیق ، الونک ، توپ ، سازه سبک چوبی ، کپر ، معماری بوم آورد ، هتل کپری ، لوگ