استفاده از ویژگی های معماری بومی در طراحی بنا و تاثیر آن دربالا بردن حس مکان (نمونه موردی معماری بومی کردستان)

معماری بومی، گونه ای ازمعماری است که ازدرون جامعه رشد می کند ودر طول زمان خود را با شرایط اجتماعی اقلیمی وفناوری وفق می دهدوارتقا می یابد وبا ارزش ها، اقتصاد و سبک های زندگی و فرهنگ هایی که مولد آنها هستند سازگار می شودع به نظر میرسد به دلیل تقلیدکورکورانه و مدگرایی حرکت و روند معماری سنتی بازایستاد و از طرفی به علت سرعت وقوع تحولات، فرصت تطابق با فرهنگ را پیدا نکردهاست.امروزه پیشرفت تکنولوزی باعث شده انسان ها هر چه بیشتر از فضای زندگی و اماکنی که در طول روز در آن قرار می گرند دلزده و خستهشوند.انسان به صورت فطری در مکان هایی که با فطرت و گذشته خویش مرتبط باشد احساس امنیت و آرامش بیشتری دارند.به نظرمی رسد استفاده از ویزگی های معماری غریبه که تقریبا اکثر ان ویژگی ها با فرهنگ و ایین مردم ما همخوانی نداردموجب به وجود آمدنبناهایی ناشناخته و فاقد کیفیت های فضایی شده است,و انسانها بیشتر ساعت های زندگی خود را در مکان هایی بی روح و فاقد انعطاف به سرمی برند.این پژوهش سعی دارد معماری بومی و ویزگی های آن (نمونه موردی معماری بومی کردستان) را تعریف کندو پیشنهاد های مناسبیجهت طراحی بناهایی با این ویزگی ها را ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، کردستان ، بنا ، کیفیت فضا