عباس حسینی چزانی - گروه فنی و مهندسی ، دانشکده عمران، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران

تحقیقات متنوعی در زمینه روش های نصب FRP برای مقاوم سازی سازه های بتنی انجام شده است که اغلب آزمایشگاهیبوده و تنها به مقایسه روشهای چسباندن خارجی (EBR) و جایگذاری نزدیکی سطح (NSM) پرداخته اند. در این تحقیق با تمرکز بر شیوه نوین مقاومسازی به روش NSM-FRP به عنوان جایگزینی برای روشهای قبلی، در یک مدل سازی عددی، به بررسی تاثیر عمق، عرض و فاصله میلگردهای FRPپرداخته شده است. برای این منظور تاثیر آرایش های مختلف این میلگردها در تیرهای بتنی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج با یکدیگر مقایسه میشوند. مقاوم سازی به روش NSM سبب بهبود شکل پذیری و کنترل خیز در تیر بتنی، نسبت به نمونه بدون مقاوم سازی می شود. از آنجا که مقاومتی دوبرابر و وزنی نصف وزن فولاد دارد، میتوان بدون افزایش وزن سازه، شکلپذیری و عملکرد آن را بهبود بخشیدو از مقدار آرماتور موردنیاز و سطح مقطع کاست. در ادامه تحقیق تاثیر عرض و فاصله شیارها بررسی شد. نتایج نشان-دهنده آن است که افزایش عرض تقویت ها، سبب افزایش شکل پذیری و کاهش خیز تیر خواهد شد. فاصله شیارها، تاثیرقابل ملاحظه ای نداشته است. در این تحقیق فاصه شیارها کمتر و در وسط تیر متمرکز شدند، از اینرو عملکرد تیر درخمش و برش کمی کاسته شد.

تیربتنی، NSM, FRP، خمش، برش، خیز و شکل پذیری