سیدعلی ایوری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد گنبدکاووس، ایران و دبیر و ویراستارمجاز تدوین در سازمان ملی استاندارد ایران - رایانامه
علی رضا گرایلی - عضو هیات علمی دانشگاه و مدیرگروه عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد گنبدکاووس، ایران
محسن موسیوند - محسن موسیوند، عضو هیات علمی دانشگاه و گروه عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد گنبدکاووس، ایران

در سازه های ساختمانی متداول، طراحی مقاوم در برابر زلزله بر شکل پذیری بعد از تسلیم اعضای سازه ای جهت فراهمآوردن اتلاف انرژی ورودی زلزله استوار است؛ درحالیکه با استفاده از وسایل مستهلک کننده انرژی و یا همان میراگرها می توان اتلاف انرژی ورودی را در نقاط از پیش تعیینشده متمرکز نموده، از رفتار غیرخطی اعضای اصلی که در مسیرباربری ثقلی نیز قراردارند، جلوگیری نمود. بنابراین احتمال بروز خرابی در اعضای اصلی به حداقل می رسد و این میراگرهاهستند که انرژی ورودی را مستهلک کرده و درصورت خرابی احتمالی به سادگی قابل تعویض می باشند. لذا در این تحقیقبه بررسی قاب های مدلسازی شده فولادی بامیراگر و بدون میراگر تحت زلزله های ساختگاه پرداخته شده است. مدل هایسازهای مورداستفاده در این تحقیق، از نوع قاب خمشی فولادی با شکل پذیری متوسط و به صورت سه بعدی در نظرگرفته شده اند. تعداد طبقات برای این مقاله یک طبقه انتخاب شده است که دارای یک دهانه 4 متری و ارتفاع 3 متریمی باشند و میراگرها در ناحیه اتصال در قاب ها قرار داده شده اند. نتایج حاکی از این می باشند که بر اساس منحنی هایظرفیت، ظرفیت سازه های مجهز به میراگر نسبت به سازه های بدون میراگر افزایش می یابد و سازه ها عملکرد مطلوبتریاز خود نشانمی دهند.

شکل پذیری، میراگر اصطکاکی، ظرفیت، قاب خمشی فولادی