اسداله مهرآرا - گروه مدیریت، واحد قایمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
علی علیزاده گودرزی - دانشجوی دکتری مدیریت ، واحد قایمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

امروزه سازمان ها باید با تکیه بر دانش برتر، امکان اتخاذ تصمیمات معقول تر در موضوعات مهم و بهبود عملکردهای مبتنی بر دانش را پیدا کنند . از این رو مدیریت دانش مقوله مهم تر از خود دانش بوده و سازمانها باید به دنبال این باشند که بتوانند نحوه و چگونگی تبدیل اطلاعات و دانسته های فرد و سازمان را به دانش و مهارتهای فردی ، گروهی و سازمانی را تبیین وبه منظور هدایت دانش فردی در جهت اهداف سازمانی ، باید محیطی برای اشتراک ، انتقال و تبادل دانش در میان اعضاء به وجود آورده و افراد را در جهت با مفهوم کردن تعاملاتشان ، آموزش دهند . ازچند سال پیش مدیریت دانش و به تبع آن سیستم های مدیریت دانش به عنوان بزرگترین پدیده بعد از مهندسی مجدد و TQM مطرح که بتواند در عرصه سازمانی نقش آفرینی کند . مدیریت دانش با نوآوری ها و ابداعات در مهارتهای مدیریتی و یادگیری سازمانی نقاط مشترک بسیاری دارد.امروزه مدیریت دانش به عنوان یک موضوع مهم و حیاتی درسازمان مطرح و سازمانها بر این باورند که به کارگیری سیستم های مدیریت دانش می تواند به برتری بلند مدت خود در عرصه های رقابتی ادامه دهند. اگر سازمانی به راحتی نتواند شکل صحیحی از سیستم های مدیریت دانش را در جایگاه مناسب خود به کار برد، در عرصه های رقابتی جهانی با مشکل مواجه خواهد شد. با توجه به این مباحث، در این مقاله سعی داریم به منابع و نظامهای مدیریت دانش در هزاره سوم بپردازیمو افقی جدید در فراروی مدیریت دانش در سازمان ها ترسیم نموده و در این مقاله ابتدا به نحوه خلق دانش و بکارگیری مدیریت دانش و الزامات آن اشاره و سپس چالش های فراروی مدیریت دانش را بیان و در نهایت به افق های آینده مدیریت دانش اشاره کرده ایم .

دانش ، مدیریت دانش ، سازمان های بخش دولتی