محمدصادق طاهرطلوع دل - دانشیار، عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی تهران
اسماعیل ضرغامی - استاد، عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی تهران
سیده اشرف سادات - دانشجوی دکتری رشته معماری، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی تهران

به سبب افزایش ارتباطات در عصر جدید جوامع روستایی با تغییری چشم گیر در روند زندگی ساده ی خود مواجه هستند. با گذر زمان ساکنین روستا با نیازها، فعالیت ها، ارزش ها و امکانات تازه ای روبروه شده اند، در نهایت این عدم تطبیق نیازها موجب تغییر در شیوه ی زیست آنها شده است. بهبود کیفیت مسکن روستایی از مهمترین ابعاد و عوامل زیست پذیر کردن سکونت گاه های روستایی است. از مهمترین راهبردهای توسعه روستا بهبود کیفیت زیست محسوب می شود. در این راستا طرح بهبود کیفیت بافت روستا می تواند در زیست پذیر کردن روستاها و بهبود عملکرد ساکنین روستایی نقش موثری ایفا کند. در این پژوهش به بررسی نقش زیست پذیری بافت روستایی در بهبود کیفیت زندگی ساکنین روستای یوش پرداخته شده است. این پژوهش به روش کیفی و مطالعه موردی و بررسی میدانی انجام شده است. پژوهش حاضر بر اساس ماهیت و روش تحقیق کیفی و روش تحلیل به صورت توصیفی است. نمونه موردی در پیمایش حاضر، بافت تاریخی روستای یوش شهرستان نور واقع در مازندران بوده است. روش گردآوری داده ها؛ مطالعه ای اسنادی- کتابخانه ای بوده است. یافته های پژوهش نشان داد که مشارکت مردمی، عامل بهبود کیفیت زیست پذیری در سکونتگاه های تاریخی روستای یوش می شود در نتیجه برای دست یابی به بهبود کیفیت زیست پذیری بافت تاریخی روستای یوش، چهار عامل کالبدی، فضا، اقتصادی محیط، اجتماعی فرهنگ و زیست محیطی بافت تاریخی از اهمیت لازم برخوردار می باشد.

زیست پذیری، بافت تاریخی، مسکن روستایی، بهبود کیفی، روستای یوش