بررسی فناوری های بومی همساز با اقلیم در سکونتگاه های روستایی (نمونه موردی : روستای جسن دامغان)

شرایط اقلیمی نقش پررنگی در شکل گیری سکونتگاه های روستایی دارد. ا ما امروزه با گذشت زمان و گسترش تکنولوژی، تغییرات گسترده ای در جوامع روستایی ایجاد شده و به عوامل اقلیمی توجه کمی شده است. این موضوع سبب شده روستاهای امروزی با بستر اقلیمی، فرهنگی و سبک زندگی روستایی هماهنگی نداشته باشد. در این میان توجه به فناوری های بومی همساز با اقلیم در سکونتگاه های روستایی می تواند ضمن تامین آسایش اقلیمی روستاییان، در کیفیت زندگی آنها نیز موثر باشد. از این رو هدف اصلی از پژوهش حاضر، بررسی فناوری های بومی همساز با اقلیم در سکونتگاه های روستایی می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش تحلیلی- توصیفی می باشد. بدین منظور پس از مطالعه تحقیقات انجام شده در این زمینه، ابتدا اقلیم گرم و خشک و فناوری های بومی همساز با آن مشخص شده و سپس به وسیله مطالعات میدانی در نمونه موردی روستای جزن دامغان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد ویژگی های اقلیمی نقش تاثیرگذاری در بافت و سیمای روستای جزن داشته و می توان از فناوری های بومی به کار رفته در آن در توسعه آتی روستا نیز استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

فناوری های بومی ، اقلیم گرم و خشک ، سکونتگاه روستایی ، روستای جزن