امیر عزیزنژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری شهرسازی و هنر، دانشگاه ارومیه
مرتضی خسرونیا - دکترای معماری، استادیار دانشکده معماری شهرسازی و هنر، دانشگاه ارومیه

صنعت ساخت و ساز از جمله صنایع بسیار گسترده در سطح جهان است که مسئول بسیاری از آلودگی ها و تخریب های زیست محیطی می باشد، استفاده از منابع طبیعی به صورت بی رویه ادامه دارد، برداشت بی رویه از منابع طبیعی و انرژی های تجدیدناپذیر مشکلات بسیاری به وجود آورده است، از جمله بحث آلودگی محیط زیست و توسعه پایدار و اینکه با دامه این روند آینده بشریت و کره زمین به مخاطره می افتد. هدف از این پژوهش استفاده از نانوفناوری به منظور کاهش این اثرات سوء است. نانوفناوری راهکارهایی را ارائه می دهد تا برداشت از منابع طبیعی و به تبع آن آلودگی محیط زیست کاهش یابد. در این تحقیق که با روش تحلیل داده ها بصورت توصیفی- تحلیلی و منابع بکار رفته کتابخانه ای، ارائه شده است، به مواد و مصالح و راهکارهای نوین در قالب نانوفناوری که کمک می کنند تا به یک معماری پایدار دست یابیم و از این راه آلودگی های زیست محیطی و برداشت از منابع طبیعی و انرژی های تجدیدناپذیر را کاهش دهیم، پرداخته شده است. دست یابی به مصالح با کیفیت تر، استفاده بهینه از مواد و مصالح، کاشه برداشت بی رویه از منابع طبیعی و کمک به پایداری زیست محیطی از نتایجی هستند که به کمک نانوفناوری می توان به آنها دست یافت.

نانوفناوری، معماری پایدار، محیط زیست