محمد حسن پور انزابی - گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

ویژگی مشترکی که برات، سفته و چک را از دیگر اسناد تجاری متمایز می کند، این است که این اسناد هم معرف وجه و طلب و هم قابل ظهرنویسی و انتقال هستند، در حالی که دیگر اسناد تجاری هیچ گاه این دو خصوصیت را با هم ندارند، یعنی اگر قابل انتقال باشند (مثل ورقه سهام) دیگر معرف وجه و طلب نیستند و اگر معرف وجه و طلب باشند (مثل بارنامه) دیگر قابل انتقال هستند. گاها اتفاق می افتد که دارنده سند تجاری، سند خود را که چک یا سفته یا برات است مفقود می کند یا شخص دیگری از وی سرقت می نماید. روش گردآوری مطالب در این مقاله به صورت کتابخانه ای می باشد. نتیجه اینکه، در قانون تجارت حقوق و تکالیفی بر عهده دارنده سند تجاری گذاشته است که مطابق مواد 261 الی 263 همین قانون، دارنده سند تجاری پس از اثبات اینکه سند تجاری متعلق به اوست می تواند با دادن ضمانت، تادیه وجه آن را به موجب امر محکمه مطالبه کند و اثبات آن همان واخواست نامه در سفته و گواهینامه عدم پرداخت در چک می باشد.

اسناد تجاری، سند مفقودی، دارنده سند، قانون تجارت