نمایندگی در (کنوانسیون لاهه 1978 و مقررات اتحادیه اروپا)
- سال انتشار: 1398
- محل انتشار: چهارمین همایش بین المللی فقه و حقوق، وکالت و علوم اجتماعی
- کد COI اختصاصی: LAWHAMAYESH04_015
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 648
نویسندگان
مدیر گروه دکتری حقوق واحد یاسوج دانشگاه آزاد اسلامی
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی واحد یاسوج دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده
اگرچه عمل فروش مابین مالک کالا به عنوان فروشنده و طرف دیگر به عنوان خریدار صورت می پذیرد؛ اما در سطوح کلان و مخصوصا در عرصه بین المللی کمتر اتفاق می افتد که مالک، فروشنده، تولید کننده کالا یا ارائه دهنده خدمات مستقیما به دنبال مشتری بگردند و زمان زیادی را صرف این کار کنند؛ لذا هر دو طرف اصلی معامله ( فروشنده و خریدار ) تمایل دارند که از راه هایی که سریع ار آها را به هدف می رساند اقدام نمایند. گسترش روزافزون روابط تجاری در سطح بین المللی و همچنین پیچیدگی و تنوع آن باعث شده است که برای شرکت های عرضه کننده کالا و خدمات، مقرون به صرفه نباشد که جهت انجام اموری همچون بازاریابی، فروش، انعقاد قرارداد، حمل و نقل، بیمه و غیره شخصا اقدام نمایند. رابطه نمایندگی ابتدا در روابط تجاری داخلی شکل گرفته و به تدریج به حوزه بین الملل تعمیم داده شده است. با توجه به اینکه نمایندگی تجاری در حقوق ایران قانون خاص و ویژه ای ندارد فلذا برای تعریف دقیق از این نهاد حقوقی و همچنین تعیین ضوابط و مقررات ویژه آن لزوما بایستی به مقررات مندرج در قانون تجارت بخصوص ضوابط بند 3 ماده 2 قانون تجارت که عاملیت را از اعمال ذاتا تجاری قلمداد کرده و متصدی آن را تاجر می شناسد، متوسل شد. نمایندگی تجاری یک قرارداد با خصوصیات تجاری آن از جمله تاجر بودن دو طرف آن و استقلال نماینده تجاری در انجام عمل موضوع نمایندگی دانسته و یک رابطه حقوقی (البته غیر استخدامی) بین اصیل و نماینده است که به موجب آن، نماینده اختیار انجام اعمال را به نام و حساب اصیل پیدا می کند.کلیدواژه ها
نماینده، بین المللی، تجاری، اصیل، شرکتمقالات مرتبط جدید
- ماهیت مهریه از دیدگاه اسلام
- واکاوی و بررسی حکم ربا و حیله های فرار از ربا
- بررسی تطبیقی حریم خصوصی خانواده در فقه و حقوق ایران و حقوق بین الملل
- بررسی حدود و ثغور وقف امامیه بر سایر فرق و ادیان
- تببین و تشریح پدیده ربوی بودن معاملات و شروط مندرج در آن با بررسی موردی قرارداد مشارکت مدنی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.