نهاد ضمانت در قانون جدید چک

چک نوشته است که به موجب آن صادر کننده وجوهی را که نزد محال علیه دارد کلا یا بعضا مسترد یا به دیگری واگذار می کند، در ماده 311 نیز آمده است که پرداخت چک نباید وعده داشته باشد، چک سند تجاری است که در کنار سفته و برات قرار دارد که پس از صدور باید در مدت زمانی که تعیین شده است پرداخت شود. چک های تضمین نباید به عنوان امانت تلقی شود، زیرا پر واضح است که چکی که بابت تضمین داده می شود، از مقررات امانت خارج است . در صورتی که شخص گیرنده چک قبل از ایجاد سبب عدم انجام تعهد از طرف صادر کننده اقدام به وصل چک کند، مرتکب خیانت در امانت نشده است، زیرا چک از باب تصمین به فرد داده شده است و نه از باب امانت. چک تضمینی را معمولا بدون تاریخ می گیرند. با توجه به قانون چک که صدور تضمینی را ممنوع کرده است، این چک همیشه قابل مطالعه و وصل است، اما چون تاریخ ندارد فاقد جنبه کیفری می باشد. بنابراین متعهدله می توان د در صورت تخلف متعهد، چک تضمینی بدون تاریخ را موردخ کند و با صدور اجراییه از طریق اجرای ثبت، نسبت به وصل آن اقدام نماید. در این حالت باز هم متعهد است که چنانچه مجدد اقدام به وصل را صحیح نداند باید به دادگاه مراجعه و ابطال اجراییه را از مقام دادگستری مطالبه کند، یعنی باز هم مشکلات طرح دعوی بر عهده متعهد است.

کلیدواژه ها:

قانون چک ، ضمانت ، امانت ، جنبه حقوقی ، جنبه کیفری