مفهوم خلوت و ساز و کارهای خلوت مطلوب در معماری

روان شناسی محیط، خلوت را فرآیند تنظیم مرز میان افراد و تعیین کننده چگونگی تعامل فرد با دیگران معرفی می کند. انواع مختلفی از خلوت وجود دارد، که هر کدام مقصود متفاوتی را تامین می کنند. افراد معمولا برای رسیدن به سطح مطلوب خلوت از سازوکارهای رفتاری گوناگونی استفاده می کنند. این سازوکارها عبارتند از: رفتار کلامی، رفتار غیرکلامی، رفتار محیطی (مثل تعیین فضای شخصی و قلمرو) و هنجارها و کنش های فرهنگی. این سازوکارها هم چون نظامی یکپارچه عمل می کنند پس می توان نتیجه گرفت که از طریق این سازوکارها فرد می تواند فاصله میان خلوت مطلوب و خلوت کسب شده را شناسایی کند و در جهت نزدیک شدن به خلوت مطلوب گام بردارد. سازوکاری که مرتبط با پژوهش حاضر می باشد، رفتارهای محیطی است که فرد از طریق تعریف فضای شخصی و محدوده و قلمرویی برای خود می تواند خلوت مطلوب خود را به دست بیاورد.روش تحقیق در این پژوهش به صورت مطالعات کتابخانه ای با مرور مستندات در ارتباط با مفاهیم مطرح شده است و تجزیه و تحلیل داده ها به صورت کیفی و بر اساس استنباط نویسنده می باشد. در این پژوهش سعی در استخراج چارچوب نظری صورت پذیرفت.

کلیدواژه ها:

روان شناسی محیط ، خلوت ، قلمروپایی ، فضای شخصی.