رفتارشناسی گنبدهای تک لایه ی سازه فضاکار

سازه های فضاکار اغلب برای پوشش دهانه های وسیع مورد استفاده قرار می گیرند ابعاد آن ها نیز معمولا بزرگ است و در نتیجه طراحی بهینه این سازه ها، موجب صرفه جویی قابل ملاحظه ای در هزینه نهایی می شود. هدف ازاین پژوهش رفتارشناسی گنبدهای تک لایه ی سازه فضاکار می باشد. در این تحقیق مدلسازی ریاضی یا تاشه پردازی آشیانه هواپیماها براساس جبر فرمکسی در برمارهی سازه فضاکار که در بخشهای قبلی شرح داده شده است و با استفاده از نرمافزار فرمین انجام شده است. جهت بررسی حالات مختلف هندسی آشیانه هواپیما سازه فضاکار فرازش یافته، 2 گروه مختلف که هر یک دارای پارامترهای هندسی متغیر میباشند، مدلسازی شده است. نتایج نشان داد که در آشیانه هواپیماهای گروه 1 نسبت دهانه به خیز 5 در کلیه ی ترکیبات بارگذاری منجر به حداقل وزن در این آشیانه هواپیماها میگردد. در آشیانه هواپیماهای گروه 2 نسبت خیز به دهانه 1 در فرازش ایجاد شده در تمامی ترکیبات بارگذاری منجر به حداقل وزن در این آشیانه هواپیماها میگردد. به طور کلی بارهای ناشی از بار باد عمدتا بار بحرانی شناخته شده است. ایجاد فرازش در آشیانه هواپیماهای دیامتیک تک لایه در اکثر موارد منجر به کاهش وزن آشیانه هواپیما شده است که این کاهش در حدود 17 الی 26 % متغیر میباشد. در مناطق سردسیر و معتدل به دلیل بحرانی بودن بار برف از فرازش هایی با هندسه ی متناسب میتوان به عنوان وسیله ای جهت کاهش باربرف استفاده نمود. در مناطقی که بار باد در آن مناطق بار بحرانی است از فرازش میتوان جهت کاهش اثرات باد استفاده نمود

کلیدواژه ها:

آشیانه هواپیما ، سازه فضاکار فرازش یافته ، گنبدهای تک لایه ی.