نقش انرژی های تجدیدپذیر در دستیابی به حمل و نقل پایدار شهری

امروزه یکی از مهم ترین چالش های پیش روی کلانشهرهای ایران مسئله حمل و نقل درون شهری است. افزایش سریع وسایل حمل و نقل موتوری (به ویژه اتومبیل) و استفاده زیاد از آن ها در شهرها همراه با رشد جمعیت و گسترش بی رویه آن و نیز عدم برنامه ریزی علمی و جامع باعث بروز مشکلاتی نظیر آلودگی های شدید زیست محیطی، ترافیک، اتلاف وقت شهروندان، مصرف بیش از حد انرژی، ناامنی راه ها و افزایش آمار تصادفات شده است. در برنامه ریزی از دیدگاه توسعه پایدار برای شهر، باید سامانه حمل و نقل به گونه ای طراحی شود که با ملاک های توسعه پایدار هماهنگ باشد چرا که ایجاد و توسعه حمل و نقل پایدار می تواند باعث هدایت موثر توسعه شهر، شکل دهی به محیط و ارتقای کیفیت زندگی شهری شود. همچنین به دنبال مفهوم توسعه پایدار و حمل و نقل پایدار، یکی از چالش برانگیزترین بحث ها، بحث انرژی های تجدیدپذیر می باشد. هدف از این پژوهش بررسی نقش انرژی های تجدیدپذیر در دستیابی به حمل و نقل پایدار شهری است. روش تحقیق حاضر توصیفی – تحلیلی و نحوه گردآوری اطلاعات، استفاده از اسناد کتابخانه ای می باشد. در نهایت به ارائه پیشنهادات در خصوص دستیابی به حمل و نقل پایدار شهری بر اساس انرژی های پاک اقدام می گردد.

کلیدواژه ها:

انرژی ، انرژی های تجدیدپذیر ، توسعه پایدار ، حمل و نقل پایدار شهری