بررسی اثربخشی سیستم های کنترل مدیریت در شرکت های بزرگ تولیدی در ایران

هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی سیستم های کنترل مدیریت در شرکت های بزرگ تولیدی در ایران می باشد که با اتکای به مطالعات پیشین که بر مبنای نظریه اقتضایی انجام شده اند، چهارچوبی جهت بررسی پنج متغیر اقتضایی شامل تمرکزگرایی، رسمی سازی، عدم اطمینان محیطی، پیچیدگی تولید و استراتژی رقابتی بر اثربخشی سیستم کنتری مدیریت اتخاذ شد. یافته ها بر اساس نتایج پرسشنامه های توزیع شده میان شرکت هاا ی تولیدی بزرگ در صنایع مختلف بدست آمده است. پرسشنامه در 4 بخش تفکیک شده است تا بتوان ویژگی های سازمانی، محیطی و مدیریتی(بخش (3 و اثربخشی سیستم کنترل مدیریت (بخش (4 را در سازمانها به دقت اندازه گیری کرد. هر بخش به طور متوسط دارای 6 زیر مجموعه و هر زیر مجموعه بین 6 الی 13 سوال را در برمی گیرد. برای یافتن پاسخ فرضیه ها و اعتبارسنجی مدل از تکنیکهای تحلیل عاملی تاییدی((CFA و مدل سازی معادلات ساختاری((SEM با استفاده از روش حداقل مربعات جزیی (PLS) با کمک نرم افزار اسمارت پلاس((SMARTPLS نسخه 2 استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که دو ب4عد از ویژگی سازمانی (رسمی سازی و تمرکزگرایی) بر اثربخشی سیستم کنترل مدیریت تاثیری نمی گذارد و در مقابل استراتژی رقابت، پیچیدگی تولید و عدم اطمینان محیطی با اثربخشی سیستم کنترل مدیریت کاملا همسو بوده است و اطلاعات حسابداری مدیریت در اثربخشی سیستم کنترل مدیریت موثر می باشد. این مطالعه چشم انداز تازه ای از اثربخشی سیستم کنترل مدیریت در شرکت های تولیدی بزرگ از منظر تئوری اقتضایی ارائه کرده است.

کلیدواژه ها:

سیستم کنترل مدیریت ، ویژگی های سازمانی ، عوامل محیطی ، نظریه اقتضایی