استفاده از سنجش فشرده در تصویر برداری تشدیدمغناطیسی MRI برای کاهش زمان اسکن

بنا به تئوری سنجش فشرده compressive sensing اگر اطلاعاتی غیر از پهنای باند سیگنال همچون اسپارس Sparse بودن نمایش آن در فضای مناسب وجود داشته باشد م یتوان با استفاده از روشهای بهینه سازی غیرخطی بازسازی دقیق سیگنال را از روش مشاهداتی به مراتب کمتر از آنچه تئوری شانن بیان میدارد انجام داد تصویربرداری به روش تشدید مغناطیسی MRI یک پروسه زمان بر می باشد از انجایی که می توان تصاویر MRI را به کم تبدیلات خطی مثل ویولت بهصورت اسپارس نمایش داد بنابرنظریه سنجش فشرده می توان با انتخاب تعداد کمی از داده های فضای k آن را به طور مطلوب بازسازی کرد. از این نظریه م یتوان برای کاهش زمان اسکن در MRI که امری مهم در تصویربرداری پزشکی محسوب می گردد بهره جست. دراینمقاله برای انتخاب بهترین پایه برای نمایش اسپارس که منجر به بازسازی بهتری از نمونه ناکامل می شود میزان همدوسی ویولتهای مختلف با پایه تبدیل فوریه ارزیابی می گردد. در ادامه ماسک مناسب برای کاهش داده های فضای K با شبیه سازی انتخاب شده و د رنهایت با استفاده از روشهای مختلف بازسازی از نمونه ها ی ناکامل کیفیت تصاویر بازسازی شده MRI با یکدیگر مقایسه میش وند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی غیرخطی ، تبدیل نمایش اسپارس ، تصویربرداری تشدید مغناطیسی MRI ، و تئوری سنجش فشرده