لغزش و رانش در حاشیه جاده جنگلی(مطالعه موردی:هزار جریب-نکا)

نقش جاده ها در بهره برداری جنگل ، جنگل کاری ، گردشگری و اجرای پروژه ها و طرح های جنگداری بسیار مهم و حیاتی است . یکی از مهم ترین آثار سوء ساخت جاده های غیر استاندارد و یا ساخت جاده در مناطق دارای خاک سست رانش و لغزش دامنه های حاصل از عبور جاده است که هر ساله خسارات زیادی به بار می آورد . استفاده از تکنیک های مهندسی از مهم ترین و بهترین روش تثبیت دامنه های حاصل از عبور جاده است . جنگل شمال های ایران در دو جبهه شمالی و جنوبی پراکنده شده است که به لحاظ شرایط اقلیمی ، رطوبت و رشد گونه ها متفاوت اند . مناطق مورد مطالعه در حوزه هزار جریب نکا در محدوده شهرستان نکا واقع شده است در این پژوهش هدف مقایسه تاثیر تثبیت مهندسی در هر دو جبهه شمالی و جنوبی ، در هر جبهه یک منطقه رانشی تثبیت شده با روش مهندسی عمران انتخاب شده و با استفاده از گونه افرا و یک منطقه در حال رانش و یک منطقه در حال رانش و یک منطقه شاهد به عنوان مکان مطالعه انتخاب شد. عملیات ترازیابی در مناطق تثبیت شده و رانشی در سه دوره انجام و همزمان اقدام به جمع آوری نمونه خاک گردید . نتایج نشان داد که میانگین جابجایی خط لغزش در منطقه رانشی شمالی 9 سانتیمتر و در منطقه رانشی جنوبی 6 سانتیمتر است . میزان رانش در جبهه شمالی بیشتر از جبهه شمالی بیشتر از جبهه جنوبی است که این اختلاف در این مطالعه 32 درصد است ؛ بنابراین جهت جغرافیایی در میزان رانش دامنه ها موثر است . مقایسه نتایج ترازیابی در مناطق لغزشی و رانش دو جبهه جنوبی 68 درصد بوده است. اثر تثبیت بیولوژیک در جبهه جنوبی بیشتر از جبهه شمالی بوده است. خصوصیات مکانیک خاک در منطقه تثبیت شده و منطقه رانشی متفاوت است از برنامه ریزی برای انجام عملیات تثبیت بیولوژیک لازم است به خصوصیات مکانیک خاک ، خصوصیات رویشگاهی و گونه های مناسب برای کاشت در دامنه های لغزش توجه شود

کلیدواژه ها:

لغزش ، طراحی جاده جنگلی ، رانش ، حفاظت جنگل