محمد زارعی - دانشجو دکتری عمران حمل ونقل، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین الملل امام خمینی، قزوین،ایران
فرزاد اکبری نیا - دانشجو دکتری عمران راه ترابری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین الملل امام خمینی، قزوین، ایران
علی زارعی - کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
حامد آزادمنش - کارشناس، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه کردستان، ایران

شبکه اصلی راههای کشور را روسازیهای آسفالتی تشکیل میدهند. پیدا کردن راهی جهت بهبود خواص فنی آسفالت، در سالهای اخیر مورد توجه کارشناسان قرار گرفته است. نانومواد به دلیل رفتار خاص و منحصربفرد و البته در صورت سازگاری میتواند جهت بهبود خواص فنی آسفالت به کار گرفته شود. از طرف دیگر مواد الیافی نیز میتواند جهت تسلیح مخلوط آسفالتی به کار گرفته شود. در این راستا و در این مقاله ابتدا با افزودن درصدهای مختلفنانو کربن سیاه و انجام آزمایشات مارشال، آنالیز دادهها و ترسیم نمودارهای لازم، ملاحظه شد که افزودن نانو کربن سیاه باعث تغییرات روی نتایج آزمایش مارشال از جمله افزایش قابل توجه مقاومت مارشال میگردد. از سوی دیگر روانی هم در درصد بالا کاهش یافت. سایر پارمترهای مارشال هم با تغییر مواجه شد. از آن سمت، با افزودن الیاف پلی استر صنعتی به مخلوط آسفالتی و در درصد کم، مقاومت افزایش پیدا کرد. روانی هم با افزایش درصد الیاف پلی استر صنعتی به صورت صعودی افزایش یافت. سایر نتایج هم با تغییر مواجه گردید. از لحاظ اقتصادی نتایج حاکی از آن بود که به طور کلی استفاده از الیاف نسبت به ماده نانویی ارجح بوده و استفاده از آن در مخلوط آسفالتی توصیه میگردد. در نهایت با مقایسه نتایج به دست آمده نتیجه شد که مخلوط حاوی نانوکربن سیاه نسبت به مخلوط حاوی الیاف پلیاستر صنعتی سفتتر بوده و بهتر است که از مخلوط حاوی نانوکربن سیاه در مناطق گرمسیر و با ترافیک زیادتر و به صورت محدود استفاده گردد.

نانو کربن سیاه، الیاف پلی استر صنعتی، مقاومت مارشال، روانی