علیرضا یوسفی - دانشیارگروه آموزش پزشکی مرکزتحقیقات آموزش علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نرگس صادقی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحدخوراسگان اصفهان دانشکده پرستاری و مامایی
اعظم علوی - مربی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحدشهرکرد

بحث درمورد خودکشی ازدیدگاه فلسفی به دوران افلاطون برمیگردد و همواره درطول تاریخ و درکشورها و ملل مختلف وجود داشته است درخیلی ازفرهنگ ها خودکشی به عنوان راهی برای خارج شدن ازموقعیت های رنج و ناراحتی و یاس و ناامیدی درنظر گرفته میشود خودکشی به عنوان عمل خاتمه دادن عمدی اگاهانه و ارادی به زندگی خویش بوده و یک عمل ناپسند است ولی بااین وجود خیلی ازافراد مشهور درطی تاریخ مرتکب خودکشی شده اند و درگذشته خودکشی گناه محسوب میشد باظهور دین مسیح دراروپا خودکشی ممنوع شد و این اقدام مخالف مذهب و اخلاق معرفی گردید ولی انقلاب کبیرفرانسه درسال 1789 براساس قبول اصالت افراد و این که هرشخص مالک نفس و جان است مجازات های سابق برای خودکشی رافسخ نمود براساس جهان بینی الهی جهان هستی و تمام چیزهایی که درآن افریده شده ازخداست و مالک تمام هستی اوست بنابراین درملک تنها با اجازه ملک میتوان تصرف نمود