انسیه جعفری منش - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی توسعه روستایی و عضو سابق انجمن علمی گروه مدیریت و -توسعه پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
حسین شعبانعلی فمی - هیئت علمی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
امیر علم بیگی - هیئت علمی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

در حال حاضر صنعت گردشگری جایگاه خاصی در اقتصاد کشورها پیدا کرده و نقش فعال و موثری در ارتقاء ساختار اقتصادی اجتماعی و فرهنگی بخصوص در کشورهای رو به رشد ایفا می کند. در دوران ما، گردشگری به یک واقعیت مهم اجتماعی و یک فعالیت عظیم اقتصادی تبدیل شده است. توسعه ی گردشگری در مناطق روستایی عنصریاساسی است و یکی از راههای نجات روستاها از فقر، مهاجرت و مشکلات اجتماعی و اقتصادی به شمار می رود. بعضی آن را به عنوان بخشی از بازار گردشگری می شناسند و عده ای نیز آن را سیاستی برای توسعه روستایی قلمداد می کنند. در دهه پایانی قرن بیستم بسیاری از برنامه ریزان اجتماعی اقتصادی در کشورهای اروپایی - گردشگری را روشی مطمئن با چشم اندازی بسیار روشن برای توسعه روستاها به ویژه محرومترین آنها معرفی کرده اند. در اکثر نواحی روستایی، به دلیل غالب بودن اقتصاد کشاورزی و آسیب پذیری آن، توجه به دیگر فعالیت های توسعه ای نظیر گردشگری بعنوان مکمل این بخش می تواند از جنبه های مختلف، تضمینی در بهبود شرایط زندگی روستاییان باشد. گردشگری روستایی به مثابه ی ابزاری برای دست یابی به رشد اقتصادی و اجتماعی و نیز بازآفرینی مدنظر قرار گرفته است و تاکنون اقدامات گسترده ای در زمینه توسعه گردشگری بعنوان منبع موثر ارتقای درآمد اشتغال زایی در نواحی روستایی انجام شده است. لذا برنامه ریزی در جهت توسعه گردشگری روستایی، نیازمند شناخت آثار و پیامدهای آن از دیدگاه جامعه میزبان می باشد که در نهایت همین امر منجر به توسعه پایدار منطقه می گردد

گردشگری، توسعه روستایی ، اثرات اقتصادی و اجتماعی