علیرضا یوسفی
اعظم علوی
نرگس صادقی

مقدمه: فناوری شبیه سازی امید به آرزوی دیرین بشر را برای جاودانه زیستن تقویت کرده است. امکان شبیه سازی انسانی از چا لش های جدید حوزه آموزش و اخلاق پزشکی است. مقاله حاضر به بررسی دیدگاه های گوناگون عرضه شده در این موضوع می پردازد. روش ها: مقاله حاضر نوعی مطالعه مروری است که با جستجوی کتب و بانک های اطلاعاتی نظیرSID -Irandoc–Elsevier-pubmed- Magiran با استفاده از کلمات کلیدی «شبیه سازی انسان»، «شبیه سازی درمانی»، «شبیه سازی مولد»، «اخلاق» و «آموزش پزشکی» انجام شده است. نتایج: بسیاری کاربرد این تکنیک را درباره انسان محکوم می کنند و بر این باورند این تکنیک شان و کرامت انسانی را خدشه دار می کند و او را تا سطح کالایی بی ارزش فرو می کشد. بررسی دیدگاه های متفاوت نشان می دهد که ترس از نقص کرامت انسانی و پیامد های ناشی از شبیه سازی، مهم ترین نکاتی هستند که مخالفان به آن توجه کرده اند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که فن آوری های شبیه سازی از قوانین بسیار جلوتر است. با توجه به این که در جمهوری اسلامی ایران قوانین پیشرفته ای وجود دارد، دانشگاه های علوم پزشکی ایران می توانند پیشگام این علم و فن آوری جدید در سطح جهانی و منطقه ای باشند.

human cloning, therapeutic cloning, reproductive cloning, ethics) and medical education, شبیه سازی انسان ، شبیه سازی درمانی، شبیه سازی مولد ، اخلاق ، آموزش پزشکی.