اکرم حیدری - مرکز تحقیقات سلامت معنوی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
سیدعلیرضا مقدس نژاد - دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
مرتضی حیدری - دانشکده سلامت و دین، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

مقدمه: با شیوع بیماری کرونا و توسعه آموزش مجازی، نگرانی از کیفیت یادگیری دانشجویان افزایش یافته است. ضرورت بالا بردن کیفیت در بستر آموزش مجازی باعث شده است راهکارهای مختلفی مورد توجه قرار گیرد. با توجه به اینکه یکی از دلایل عمده این کاهش کیفیت، نبود نظارت بر فعالیت های آموزشی است، از این رو، یکی از راهکارهایی که می تواند به افزایش کیفیت آموزش منجر شود، ارتقای سلامت معنوی افراد است. این مطالعه، با هدف تبیین ارتباط سلامت معنوی و کیفیت آموزش مجازی انجام شده است.روش کار: این مطالعه با روش کیفی انجام شد و در طی آن، با مراجعه به ۱۲ نفر از مطلعان کلیدی از گروه های مختلف شامل دانش آموز، دانشجو، طلبه و استاد، مصاحبه با ایشان صورت گرفت. با تحلیل مصاحبه های صورت گرفته، که به شیوه تحلیل محتوا، انجام شد، کدها استخراج شده و سپس در قالب مقوله ها و زیرمقوله ها مرتب گردیدند.یافته ها: از تحلیل محتوای مصاحبه ها، ۷۰ کد استخراج شد که در قالب دو مقوله کلی سلامت معنوی استاد و سلامت معنوی دانشجو طبقه بندی شدند. زیرمقوله های مرتبط با اساتید، شامل نگرش توحیدی، معنویت گرایی و انگیزه معنوی، پایبندی به حقوق و تکالیف، تاثیرگذاری غیرمستقیم و اخلاق مداری و زیرمقوله های مرتبط با دانشجویان، شامل انگیزه الهی و تعالی جویی، تلاش مجاهدانه و متعهدانه، خویشتن داری و تکلیف مداری، بهره گیری از قوای معنوی در یادگیری و سبک زندگی معنوی بود.نتیجه گیری: سلامت معنوی اساتید و دانشجویان می تواند به انجام بهینه وظایف طرفین منجر شده و بدین گونه، ارتقای کیفیت آموزش ها را در پی داشته باشد و این در شرایطی که آموزش ها اجبارا به شیوه مجازی انجام می شود، بسیار مهم است.پیام برای سیاست گذاران: اگرچه سطح سلامت معنوی ارتباط مستقیمی با درست کاری در زمینه های مختلف دارد، لکن در آموزش مجازی که امکان اعمال نظارت های بیرونی وجود ندارد، ضرورت و اهمیت مضاعفی دارد و هرگونه اقدام در جهت تقویت آن، کیفیت آموزش را ارتقا خواهد داد.

آموزش مجازی، سلامت معنوی، کیفیت آموزشی، اخلاق در آموزش پزشکی، مطالعه کیفی