الهام ریواز - دانشجوی کارشناس ارشد فیزیولو ژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران
معرفت سیاهکوهیان - دکترای فیزیولو ژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران
سهیلا همتی شکرآب - کارشناس ارشد فیزیولو ژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران

زمینه و هدف: کم تحرکی عامل خطر موثر در بیماریهای قلبی - عروقی می باشد قعالیت بدنی می تواند اثرات سودمندی داشته باشد، لیکن شواهد متناقضی در مورد تاثیرات حاصل از تغییر مدت و شدت ورزشها بر ضربان قلب و توان هوازی وجود دارند هدف از این تحقیق بررسی ومقایسه تغییرات VO۲ و VCO۲ در آستانه هوازی و بی هوازی مردان غیرفعال می باشد.مواد و روشها : تحقیق به روش تجربی روی ۲۸ مرد سالم و کم تحرک دانشجو دانشگاه محقق اردبیلی با دامنه سنی ۱۸ تا ۳۳ سال انجام گرفت. نمونه ها از روش در دسترس انتخاب و در یک گروه تجربی قرار گرفتند. ضربان قلب استراحتی و حداکثرتوان هوازی و توان بی هوازی گروه تجربی قبل و بعد از انجام آزمون به ترتیب با %۷۰ الی %۸۵ حداکثر توان هوازی آنها، اندازه گیری شدند. متغیرهای پژوهش توسط دستگاه تجزیه تحلیل گازهای تنفسی اندازه گیری شد. برای مقایسه ی نتایج پس آزمون همراه با کنترل نتایج پیش آزمون به عنوان کوواریانس، از آزمون آماری آنکووا استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد تغییرات اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن قبل و بعد از یک جلسه وامانده ساز، تغییرات درون گروهی معنی دار بود .(p>۰.۰۵)نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که یک جلسه فعالیت وامانده ساز باعث ایجاد تغییرات مثبت در شاخص های VO۲ و VCO۲ درمردان کم تحرک می شود به طوری که میزان اکسیژن مصرفی، در لحظه رسیدن به آستانه بی هوازی افزایش می یابند.

VO۲ max ، هوازی بی آستانه.