مهدی عالی زاده - دکتری فیزیولو ژی ورزش، گروه فیزیولو ژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران،
آیلار ایمانی - دکتری فیزیولو ژی ورزش، گروه فیزیولو ژی ورزشی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سمیه عبدی خرابه کهل - کارشناسی ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی – غیردولتی علم و فنآوری شمس، تبریز، ایران

هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه انعطاف پذیری عضلات اکستنسوری تنه با میزان ناهنجاری اسکلتی زنان ورزشکار بود. روش کار و مواد: در این پژوهش علی مقایسهای، ۳۰ نفر از زنان ورزشکار ۳۰-۱۵ سال (میانگین سنی ۳/۵۶±۲۰/۹۰ سال، قد ۵/۱۷۵±۳۵/۱۰ سانتیمتر، وزن ۵/۶۸±۶۷/۳۷ کیلوگرم) که سابقه فعالیت به طور مستمربه مدت بیشتر از ۳ سال را دارا بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند.انعطاف پذیری عضلات اکستنسوری تنه، زاویه سر، کایفوز و لوردوز آزمودنیها به ترتیب توسط آزمون خم شدن و رساندن دستها به پاها در حالت ایستاده، آزمون نیویورک و خط کش منعطف مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون نشان داد که رابطه معناداری بین انعطاف پذیری عضلات اکستنسوری تنه با میزان کیفوز P=۰/۱۲۷) و (r=-۰/۲۸۵، لوردوز P=۰/۱۰۸) و (r=۰/۳ و سر به جلو P=۰/۵۷۳) و (r=۰/۲۸۵ در زنان ورزشکار وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، چنین میتوان نتیجه گیری نمود که بین میزان انعطاف پذیری عضلات اکستنسوری تنه با میزان ناهنجاریهای کایفوز، لوردوز و سر به جلو در زنان ورزشکار ارتباط معنی داری وجود ندارد. همچنین با توجه به نتایج بدست آمده از آزمون رگرسیون در این پژوهش میتوان چنین عنوان کرد که انعطاف پذیری عضلات اکستنسوری تنه به تنهایی نمیتواند فاکتوری جهت پیشبینی و پیشگویی احتمال افزایش یا کاهش میزان کایفوز، لوردوز و سر به جلو در زنان ورزشکار باشد.

تمرینات اصلاحی متداول، تمرینات NASM، کمردرد مزمن غیرفعال، مردان غیرفعال