فرزین باقری شیخانگفشه - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه گیلان
رضا شباهنگ - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تهران
مهسا تراشنده آراسته لنگرودی - کارشناس روانشناسی عمومی، دانشگاه راهبر شمال
افسانه کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، دانشگاه گیلان
مهتاب شاملی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، دانشگاه گیلان
سیده فرناز صدیقیان - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه گیلان

اختلالات طیف اتیسم، عبارتی است که برای اشاره به مشکلات روانشناختی شدید که در طفولیت ظاهر می شود، به کار می رود. این اختلالات در بردارنده آشفتگی شدید در رشد شناختی، اجتماعی، رفتاری و هیجانی کودک است که عوارض گسترده ای بر روی فرایند رشد دارد. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی میزان نگرانی و ویژگی های شخصیتی در مادران کودکان اوتیسم و عادی انجام گرفت. پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع علی-مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران کودکان مبتلا به اوتیسم در سال 1398 می باشد که از این بین 100 مادر به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه میزان نگرانی پنسیلوانیا و نیمرخ و سیاهه شخصیتی گوردون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-24 واکاوی شدند. داده های پژوهش با آزمون تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان نگرانی و ویژگی های شخصیتی دو گروه مادران تفاوت معناداری وجود دارد (p<0/01) همچنین مادران کودکان اوتیسم در مقایسه با مادران کودکان عادی، میزان نگرانی بیشتر و ویژگی های شخصیتی مثبت کمتری تجربه می کنند. از طرف دیگر، نتایج پژوهش حاکی از آن است که هر چقدر میزان نگرانی مادران اوتیسم کاهش پیدا کند، به مقدار قابل توجهی ویژگی های شخصیتی مثبت در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم افزایش پیدا می کند.

اوتیسم، ویژگی های شخصیتی، میزان نگرانی، مادران