فاطمه نجفی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه اصفهان
مختار ملکپور - استادتمام دانشگاه اصفهان گروه کودکان استثنایی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه اختلال رفتاری پرخاشگری با رابطه مادر - کودک و شیوه های فرزند پروری بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع کاربردی و بر اساسروش از نوع توضیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری در پژوهش حاضر، عبارت است کلیه مادران کودکانی مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی پرهام در سال 1396 که ازمشکلات رفتار پرخاشگری فرزندشان در مدرسه و یا خانه رنج می بردند و حدود 30 نفر می باشند. لازم به توضیح است که قبل تر به وسیله روانشناس کودکان معاینه شده بودندو چک لیست پرخاشگری باس و پری توسط کارشناس مربوطه تکمیل گشته بود و رفتار پرخاشگرایانه آنها توسط روانشناس و روانپزشک مورد تایید قرار گرفته بود. ابزار پژوهششامل پرسشنامه های استاندارد رابطه مادر- کودک، چک لیست پرخاشگری باس و پری و پرسشنامه شیوه های فرزند پروری (بامریند) بود. نتایج پژوهش نشان داد که پرخاشگریبا شیوه های فرزندپروری سهل گیرانه و استبدادی رابطه مثبت داد و در همین حال با شیوه فرزند پروری قاطع رابطه منفی و عکس داشت. همچنین نتایج پژوهش نشان داد کهپرخاشگری با رابطه مادر و کودک رابطه معناداری دارد به این صورت که مادرانی کخ در رابطه خود با کودکان در مولفه پذیرش فرزند نمرات بالاتری کسب می کنند دارایفرزندانی با پرخاشگری کمتر هستند و برعکس زمانی که رابطه مادر کودک به سبک بیش حمایتگری و سهل گیری باشد فرزندان دارای پرخاشگری بیشتر نیز هستند.

پرخاشگری، رابطه مادر - کودک، شیوه های فرزند پروری