سیدمسعود دهقان منشادی - دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین
شهناز خالقی پور - دکتری روانشناسی، هیات علمی گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین

اوتیسم در لغت به معنی در خودماندگی است، اما اوتیسم به مجموعه معلولیت های پیچیده ای گفته می شودکه معمولا در طول 3 سال اول زندگی افراد خود را بروز می دهد. اوتیسم طیف گسترده ای از رفتار ها وناهنجاری های رفتاری را شامل می شود که در افراد مختلف به گونه های مختلفی بروز می کند. طبق آماریکه سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده در سال 2004 میلادی از هر 166 نوزاد متولد شده یک نوازد مبتلابه اوتیسم بود اما در سال 2014 میلادی از هر 42 کودک یکی مبتلا به این بیماری بود. این آمار بسیارهشدار دهنده است. دلیل ابتلا به اوتیسم هرچه باشد تا سن 9 ماهگی نوزاد نمی توان آن را تشخیص داد.بنابراین باید به دنبال راه درمان های موث رتر بود . امروزه مدارس ویژه برای کودکان مبتلا به اوتیسم اغلبجلسات با موسیقی درمانی را به عنوان بخشی از برنامه درسی عادی اجرا می کنند. اگرچه موسیقی درمانیبه عنوان یک مداخله موثر شناخته شده است ولی برخی تحقیقات تجربی تاثیر علمی آن را زیر سوال بردهاند (1). با این حال نتایج بسیاری از تحقیقات از مفید بودن مداخلات موسیقی درمانی برای اختلالات طیفاوتیسم خبر داده اند (2)؛ و در مقاله حاضر به روش مروری سعی شده به بررسی تاثیر موسیقی بر ایجادارتباط با کودکان دارای اختلال اوتیسم بپردازیم.

موسیقی درمانی، اوتیسم ، کودکان اوتیسم