الهام اسکندری - دانشجوی کارشناسی ارشد، علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
فریده طباطبایی یزدی - استاد، عضو هیات علمی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
سیدعلی مرتضوی - استاد، عضو هیات علمی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
آرش کوچکی - دانشیار، عضو هیات علمی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

هزینه تیمار ضایعات کشاورزی و صنایع غذایی بسیار زیاد است، بنابراین به دنبال راهکارهای جایگزین برای کاهش و استفاده مجدد این ضایعات هستند. یکی از راهکارها تبدیل ضایعات به مواد دارای ارزش افزوده از جمله اگزوپلی ساکاریدها است. افزایش تقاضا برایپلیمرهای طبیعی جهت کاربردهای مختلف صنعتی در سال های اخیر منجر به علاقه مجدد به تولید اگزوپلی ساکارید ها به وسیلهمیکروارگانیسم ها شده است. بیوپلیمرهای زیستی به عنوان یک ماده پلیمری صنعتی مهم هستند که به تدریج از نظر اقتصادی معادل با صمغ های طبیعی تولید شده توسط جلبک های دریایی و دیگر گیاهان می باشنداستفاده از پلیمر های زیستی بستگی به هزینه تولید آن ها دارد که با ماده خام استفاده شده به عنوان محیط رشد مرتبط است. در حال حاضر قیمت اگزوپلی ساکارید یکی از علل عمده ای است که استفاده از آن ها را در مقیاس های بزرگ با مشکل مواجه میکند.هزینه منبع کربن بیش از 50 % از هزینه تولید پلی مرهای زیستی را شامل میشود، بنابرین به منظور کاهش هزینه تولید استفاده ازمنبع کربن ارزان تر مورد نیاز است. از این رو میتوان از ضایعات کشاورزی و محصولات جانبی صنعت غذا به عنوان منبع کربن جایگزین برای تولید اگزوپلی ساکاریدهای میکروبی استفاده کرد

اگزوپلی ساکاریدهای میکروبی، سوبسترا، ضایعات کشاورزی وصنعت غذا