حمیدرضا طحانیان - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد و استادان، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی عبادی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد و استادان، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
مریم شهبازی - استادیار پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی کرج
حسین لسانی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد و استادان، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

شوری به عنوان یکی از مهم ترین تنش های محیطی، تولید بسیاری از محصولات کشاورزی و باغی را با مخاطره روبرو کرده است. آینده تولید انگور (Vitis vinifera L.) به عنوان یکی از مهم ترین محصولات اقتصادی بخش باغبانی درگرو اصلاح و استفاده از پایه های مقاوم بهشوری است. هدف از این پژوهش بررسی تحمل شوری و چگونگی توزیع یون های مرتبط با تنش شوری در شش رقم و ژنوتیپ انگور از گونه Vitis vinifera شامل شاهرودی (سرخ فخری)، سفید فخری، سبز انگور، دیوانه کاشمر، SH068 و G-T01 در شرایط گلخانه ای بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی تصادفی با دو عامل رقم و شوری و در سه تکرار انجام شد. گیاهان با سطوح مختلف شوری شامل کمتر از 2 (1/9-1/8)، 4 و 6 دسی زیمنس بر متر به مدت چهل روز تیمار شدند. نتایج آزمایش نشان داد با افزایش میزان کلرید سدیم تجمع یون های سدیم و کلر در اندام های مختلف همه ژنوتیپ ها، به صورت معنی داری (P<0/05) افزایش و یون پتاسیم در شاخساره افزایش و در ریشه کاهش داشت. ژنوتیپ G-T01 کمترین میزان تجمع کلر ( به ترتیب 0/87 درصد و 1/84 درصد وزن خشک برگ و شاخساره) را نشان داد. در مجموع به نظر می رسد ژنوتیپ GT01 و رقم شاهرودی به ترتیب از بیشترین و کمترین توانایی در کاهش عوارض ناشی از مسمومیت کلر را داشتند. نتایج این تحقیق وجود اختلاف در واکنش به تنش شوری در بین ژنوتیپ های بومی انگور گونه وینیفرا را تأیید می کند.

انگور، پایه، تحمل، ژنوتیپ، شوری ، کلر