الهه دهی هرچگانی - دانشجوی کارشناسی ارشد ژئوتکنیک، دانشگاه صنعتی شیراز
سیدمحمد بینش - دانشیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی شیراز

یکی از رویکردهای نوین در طراحی روسازی راهها، استفاده از تحلیل سازواری می باشد. در این روش، بر خلاف روشهای سنتی که تنها محدوده رفتاری ارتجاعی در طراحی مد نظر قرار می گیرد، اجازه داده می شود که بستر مورد بررسی تحت بار تکراری به میزان محدود تغییرشکلهای غیر ارتجاعی را نیز تجربه کند. به طور کلی ، بار سازواری باری است که در آن رفتار سازه پس از ایجاد کرنشهای خمیری محدود اولیه ، با وجود تکرار بار، رفتاری کاملا ارتجاعی نشان می دهد. در پژوهش حاضر، با شبیه سازی یک روسازی چسبنده به صورت محیط نیم فضا در نرم افزار OpenSees ، به تعیین حد پایین بار سازواری روسازی پرداخته شده است . برای این منظور، با استفاده از معیار گسیختگی دراکر-پراگر برای خاک و عبور دادن بار چرخ از روی سطح روسازی به دفعات تکرار زیاد، وضعیت ایجاد تنشهای پسماند و کرنشهای خمیری در محیط مورد بررسی قرار گرفت و حد پایین بار سازواری روسازی تعیین گردید. در نهایت ، از مقایسه حل عددی بدست آمده با حلهای تئوری موجود، شبیه سازی عددی راستی آزمایی شد.

بار سازواری، تنش های پسماند، روسازی چسبنده، حد پایین