علی فتحی آشتیانی - Behavioral Sciences Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences
سهراب امیری
مینا فتحی آشتیانی
آزاده صدقی جلال
محمد حسین نیکنام
احمد علی نوربالا
محمد باقر صابری زفرقندی
محمد علی همتی
مهدی تهرانی دوست
فیروزه رئیسی
سید حسین سلیمی
پرویز آزاد فلاح
سیاوش لاجوردی

زمینه و هدف: ‎عدم‎ ‎توانایی زوجین در حل تعارضات، ‎افراد‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎سمت‎ ‎طلاق‎ ‎سوق‎ ‎می دهد. لذا این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر طلاق در ایران طی ده سال گذشته انجام شد. روش: در یک مرور سیستماتیک، تمام مقالات یک دهه گذشته در خصوص علل طلاق که در پایگاه های اطلاعاتیPubMed، Scopus، web of science، google scholar، Magiran، ISC، SIDنمایه شده اند با استفاده از کلیدواژه های معین مورد جستجو قرار گرفتند. از مجموع مقالات، با رعایت ملاک های ورود و خروج، در نهایت ۲۷ مقاله استخراج شد که با دستورالعملPRISMAمورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده را می توان در چندین طبقه دسته بندی کرد. این طبقات شامل عوامل جمعیت شناختی، عوامل اقتصادی، عوامل فرهنگی- اجتماعی، عوامل شخصیتی، عوامل مربوط به ناسازگاری بین زوجین، عوامل خانوادگی و عوامل زیستی- روانی است. افزون بر آن ۲۰ مورد از مهمترین عوامل طلاق طی ۱۰ سال گذشته به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: بیکاری مرد، عدم تفاهم اخلاقی، ناباروری، تفاوت های فرهنگی و اعتقادی، دخالت اطرافیان، بیماری های روانی، اعتیاد به مواد و الکل، مشکلات مالی و درآمد ناکافی، ازدواج تحمیلی و اجباری، عدم رضایت جنسی، خشونت خانگی، بی علاقگی به همسر، خیانت به همسر، ازدواج مجدد، بیماری های جسمی، انتظارات غیرواقع بینانه، بداخلاقی، بددهنی و فحاشی، مشکلات حقوقی و قضایی، عدم اعتماد به یکدیگر و فساد اخلاقی و خوش گذارانی های نامشروع. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش سیاستگذاران سلامت می توانند با توسعه برنامه ها، طلاق را به عنوان یک آسیب اجتماعی جدی کاهش دهند.

Divorce, Divorce- prevention and Control, Iran, Systematic Reviews as Topic, ایران, پیشگیری و کنترل طلاق, طلاق, مرور سیستماتیک