ماشاالله یزدی - دکتری تخصصی روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مجید صفاری نیا - استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
حسین زارع - استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مبتلایان به دیابت نوع دو شهر دبی که در بهار و تابستان ۱۳۹۷ جهت طی کردن مراحل درمانی به بیمارستان ایرانی شهر دبی مراجعه کرده بودند. در زمینه اهداف پژوهش، ۴۵ نفر از بیماران به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر کدام ۱۵ نفر) قرار گرفتند. برنامه مداخله ای گروه های آزمایش در ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای انجام شد. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه بهزیستی روان شناختی ریف (۱۹۸۰) و پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت واکر (۱۹۸۷) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان دادند که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موثر است؛ اما از نظر ارجحیت، برتری درمان خاصی نسبت به دیگری در این مطالعه دیده نشد.

درمان مبتنی بر کیفیت زندگی, درمان مبتنی بر تنظیم هیجان, بهزیستی روان شناختی, دیابت نوع دو