رضا فاضلی - استادیار گروه جامعه ‎شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
کامران شیوندی چلیچه - استادیار گروه روان‎شناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
فضل الله حسنوند - دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
حوریه باقری - دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

این پژوهش با هدف بررسی رابطه علی چالش­ های ارتباطی ناشی از کووید-۱۹ با احساس تنهایی و هیجان ­های منفی با نقش میانجی­گری بخشش انجام شد که پژوهشی توصیفی- همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل شهروندان شهر تهران بود که قرنطینه خانگی را تجربه کردند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران برابر با ۳۸۴ نفر بود که به شیوه نمونه­ گیری دردسترس انتخاب شد. پرسشنامه‎ ها به صورت داوطلبانه و به شیوه نظرسنجی اینترنتی تکمیل شد. پرسشنامه احساس تنهایی راسل و همکاران، مقیاس عاطفه منفی واتسون و همکاران، مقیاس بخشش هالند و همکاران و پرسشنامه چالش­ های ارتباطی محقق­ ساخته به منظور گردآوری داده ‎ها استفاده شد. پایایی این ابزارها بر اساس آلفای کرونباخ محاسبه شد. یافته ­ها نشان داد که میانجی ­گری بخشش در رابطه چالش­ های ارتباطی و عواطف منفی و احساس تنهایی معنادار بود، ولی نقش میانجی ویژگی بخشش در برقراری ارتباطات اجتماعی توانست این پیامدهای منفی را تعدیل نماید. پیشنهاد می ­شود که در آموزش و پرورش و در خانواده ­ها بر پرورش ویژگی­ های شخصیتی تاکید شود تا بدین وسیله زمینه تعدیل پیامدهای منفی چالش ­های ارتباطی ناشی از انواع بحران در جهان پرتلاطم امروز فراهم گردد.

احساس تنهایی, بخشش, چالش های ارتباطی, عواطف منفی