زهرا غلامی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران
عبدالرسول قاسمی - دانشیار، دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران

پروتکل های دسترسی تصادفی از جمله IRSA روش های مناسبی برای مدیریت دسترسی کاربران در ارتباطات ماشین به ماشین هستند. پروتکل IRSA با به کارگیری تکرار بسته ها در فرستنده و فرآیند حذف متوالی تداخل در گیرنده باعث بهبود گذردهی پروتکل سنتی Slotted ALOHA می شود. تعداد تکرارها بر اساس یک توزیع درجه تعیین می شود. در مطالعات انجام شده تاکنون، توزیع درجه ی بهینه با فرض ایده ال بودن حذف تداخل استخراج شده است. اما این احتمال وجود دارد که حذف تداخل به طور ایده ال اجرا نشود؛ یعنی پس از کدگشایی یک بسته، اثر آن و همچنین کپی های مربوطه به طور کامل از فریم حذف نشود. این موضوع باعث کاهش گذردهی شبکه می شود. در این مقاله بیشینه سازی گذردهی پروتکل IRSA با فرض غیرایده ال بودن حذف تداخل انجام می شود. در این راستا ابتدا رابطه ی تحلیلی احتمال از بین رفتن یک بسته را استخراج می کنیم. سپس با استفاده از آن، توزیع درجه های بهینه ی تعداد کپی های ارسالی کاربران را بدست می آوریم. نتایج نشان می دهد توزیع های بدست آمده در این مقاله از نظر گذردهی به طور متوسط به میزان ۴۷۰۴۶ دارای عملکرد بهتری نسبت به توزیع های دیگر هستند؛ از جمله توزیع های بهینه ای که با فرض ایده ال بودن حذف تداخل بدست آمده اند.

دسترسی تصادفی، پروتکل IRSA، حذف متوالی تداخل، الگوریتم تکامل تفاضلی