مسعود نگهداری - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر؛ گروه مهندسی کامپیوتر، بوشهر، ایران
مرضیه دادور - مربی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر؛ گروه مهندسی کامپیوتر، بوشهر، ایران

شبکه­های حسگر بی­سیم دارای تعداد زیادی گره­های حسگر با انرژی محدود می­باشند که در یک منطقه محدود پراکنده شده­اند. بیشتر انرژی گره­ها برای ارسال اطلاعات به ایستگاه مرکزی مصرف می­شود. با توجه به محدودیت انرژی در این نوع شبکه­ها، افزایش طول عمر با کاهش مصرف انرژی همواره مورد توجه بوده است. در این تحقیق، یک الگوریتم خوشه­بندی سطحی مبتنی بر ژنتیک در راستای افزایش طول عمر این نوع شبکه­ها ارائه شده است. در خوشه­بندی سطحی پیشنهادی، ناحیه جغرافیایی با توجه به برد رادیویی به سه سطح تقسیم شده و خوشه­بندی گره­های هر سطح به صورت جداگانه انجام می­شود. سرخوشه­ها انرژی بیشتری نسبت به دیگر گره­ها برای ارسال اطلاعات مصرف می­کنند، لذا هدف الگوریتم پیشنهادی کاهش تعداد سرخوشه­ها در جهت افزایش طول عمر شبکه است. در نهایت با تغییر سرخوشه­ها در هر دور مسیریابی، توازن مصرف انرژی بیشتری بین گره­ها به وجود می­آید. نتایج حاصل شده از آزمایشات، حاکی از برتری الگوریتم پیشنهادی در ارسال پیام و طول عمر شبکه نسبت به سایر پروتکل­های مشابه می­باشد.

شبکه های حسگر بی سیم, خوشه بندی مسطح, پروتکل مسیریابی, طول عمر شبکه, الگوریتم های تکاملی