وحیدرضا محسنی پور - کارشناسی ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات،گروه مهندسی
لیلا شهریاری - استاد یار دانشگاه ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات،گروه مه

هرساله وقوع زلزله باعث خسارات فراوانی به سازه ها و ساختمانهای کشور می گردد. امروزه جهت کاهش خسارات ناشی از زلزله از روش های مختلفی استفاده می گردد. در بسیاری از موارد سختی سازه را با کمک دیوار برشی و بادبند افزایش می دهند و مقاطع قویتری را به کار می برند که استفاده از این روش ها از لحاظ اقتصادی چندان مقرون به صرفه نیست. و از طرف دیگر باعث سنگین تر شدن سازه و افزایش برش پایه در هنگام وقوع زلزله می گردند. بنابراین باید با کمک سایر روش های کنترل رفتار سازه عملکرد ساختمان را تحت بررسی و کنترل قرار داد. سیستم های کنترل رفتار سازه ها به سه دسته کنترل فعال ، کنترل غیر فعال و کنترل نیمه فعال تقسیم می شوند. میراگر ها و جداگر های جزءسیستم های با کنترل غیر فعال می باشند. میراگرها دستگاههایی هستند که پس از قرار گیری د ر سازه می توانند میرایی سازه را افزایش داد و نوسانات مخرب ناشی از زلزله را کاهش می دهند و همچنین نیروی جانبی وارده به سازه را مستهلک نمایند. میراگر های اصطکاکی یکی از انواع میراگر های وابسته به تغییر مکان بوده و پس از قرار گیری در سازه و اعمال بار جانبی با کمک خواص و ویژگی های تعبیه شده درون سیستم سعی در مستهلک کردن انرژی جانبی مینماید و رفتار سازه را کنترل می کند در واقع میراگر های اصطکاکی انرژی وارد شده به آنها را به کمک نیروی اصطکاکی مستهلک می نمایند. میراگر اصطکاکی پال یکی از این نوع میراگر های اصطکاکی می باشد که در میان بادبند های سازه قرار گرفته و انرژی ناشی از شتاب زمین در هنگام وقوع زلزله را کاهش می دهد. همچنین میراگر اصطکاکی دورانی جدیدRFD با عملکرد دوگانه خود سعی در مستهلک کردن انرژی وارده به سیستم می نماید. در این مقاله سعی شده است ضمن معرفی هر بیشتر این نوع میراگر ها ، مقایسه ای بین سازه های دارای این سیستم با یکدیگر صورت پذیرد. این نوع میراگرهای در نرم افزارSAP2000 مدل سازی شده و رفتار و آنالیز های مربوط به آن مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است

کنترل غیرفعال ، میراگر اصطکاکی ، پال ، دورانی